شيوع خودكشي

خودكشي تلاش آگاهانه به منظور خاتمه دادن به زندگي خود است كه ممكن است اين تلاش به اقدام تبديل گردد يا فقط به شكل احساس در فرد بماند . به عبارت ديگر فرد احساس مي كند كه براي رسيدن به زندگي بهتر ضعيف و ناتوان است و نيز احساس مي كند كه نمي تواند براي زندگي خود هدف و معنايي بيابد . اغلب خودكشي به علت نااميدي صورت مي گيرد . خودكشي از موضوعات مهم اجتماعي است كه عوامل مختلف از جمله احساس تنهايي ، انزوا ، بيماري هاي رواني (اسكيزوفرني ، افسردگي ، اختلالات شخصيت ، دوقطبي ، مصرف مواد ، مصرف الكل و ... ) ، عوامل اجتماعي – فرهنگي مانند فقر ، بيكاري ، اخراج از كار ، عوامل عاطفي مانند شكست عشقي ، بيماري در يكي از نزديكان ، اختلافات خانوادگي در آن نقش دارد . خودكشي يك مشكل بزرگ بهداشت عمومي است ، كه سالانه حدود هشتصد هزار نفر از مردم جهان ، قرباني خود مي كند و اين مشكل سيزدهمين  علت مرگ در سراسر جهان است . 
اهمين مسئله خودكشي از اين جهت است كه در سال 2014 سازمان بهداشت جهاني عنوان "پيشگيري از خودكشي يك ضرورت جهاني است " را منتشر كرد و روز دهم سپتامبر را روز جهاني پيشگيري از خودكشي ناميد .
در اين مقاله به تعريف خودكشي و شيوع آن مي پردازيم .